ترموپلاستيك (به انگليسي: Thermoplastic) يا گرمانرم به پليمرهايي گفته مي‌شود كه با افزايش دما بدون تغيير شيميايي ذوب مي‌شوند. اين پليمرها را ميتوان به دفعات ذوب و دوباره جامد نمود.چنين پليمرهايي در حالت مذاب مانند مايعات جاري مي‌شوند و از اين لحاظ با پليمرهاي داراي اتصالات عرضي متمايزند.
گرمانرم‌ها در دماي بيش از دماي انتقال شيشه‌اي (Tg)خود، منعطف هستند. اغلب گرمانرم‌ها در دماي كمتر از نقطه ذوب خود حاوي مناطق بلوريني هستند كه بين نواحي آمورف قرار دارند. نواحي آمورف، ويژگي كشساني و نواحي بلورين، استحكام و صلبيت را به ماده مي‌بخشند. در دماي بيش از نقطه ذوب، نواحي بلورين از بين رفته و گرانروي به شدت كاهش مي‌يابد.
گرمانرم‌ها را ميتوان به طور پيوسته در چرخه ذوب/انجماد قرار داد. اين ويژگي، گرمانرم‌ها را قابل بازيافت مي‌سازد.
بلورينگي، مهم‌ترين معيار طبقه‌بندي گرمانرم‌ها است. برخي گرمانرم‌ها در نواحي بلورين قرار نمي‌گيرند. اين پلاستيكها، آمورف ناميده مي‌شوند و اغلب شفافند. مهم‌ترين گرمانرم‌هاي آمورف، پلي استايرن، پلي كربنات و پلي(متيل متاكريلات) هستند.
گروه ديگر گرمانرم‌ها، توانايي بلورينگي را دارند. از آنجا كه اين پلاستيكها همزمان حاوي نواحي بلورين و آمورف هستند، نيمه بلورين خوانده مي‌شوند. از اين خانواده ميتوان به پلي اتيلن، پلي پروپيلن، پلي آميدها و پلي(اتيلن ترفتالات) اشاره كرد. سرعت و ميزان بلورينگي به انعطاف پذيري زنجير بسپار بستگي دارد. گرمانرم‌هاي نيمه بلورين مقاومت بيشتري در برابر حلال‌ها و مواد شيميايي دارند. اگر اندازه بلورها بيشتر از طول موج نور باشد، ماده كدر خواهد بود. گرمانرم‌هاي نيمه بلورين در دماي كمتر از دماي انتقال شيشه‌اي، شكننده مي‌شوند. اين دما را ميتوان با افزودن نرم كننده كاهش داد. همبسپارش و ايجاد شاخه‌هاي جانبي در بسپار نيز راه ديگري براي كاهش دماي انتقال شيشه‌اي است.
ترمو پلاستها
۱) فلورو كربنها :
تفلون و كل اف و فلورو كربنها فلزات نجيب پلاستيكها هستند به اين معني كه تقريبا در تمام محيطهاي خورنده تا دماي ۵۵۰ درجه فارنهايت مقاوم هستند . اينها از كربن و فلور ساخته شده اند اولين تترا فلوراتيلن توسط دوپنت توليد شد و تفلون نام گرفت .تفلون علاوه بر مقاومت خوردگي ، داراي ضريب اصطكاك كمي است كه مي تواند مانند يك روغن كار سطح فلزاتي كه بر روي هم سايش دارند از خورده شدن در اثر اصطكاك (خوردگي فيزيكي) محافظت كند .
۲) پلي ونيل كلرايد(پي .وي .سي ) :
اين ماده اساسا سخت است ولي با اضافه كردن مواد نرم كننده و وينيل استات ميتوان آنرا نرم نمود . كاربرد اين ماده در لوله ها و اتصالات ، دودكشها ، هواكشها، مخازن و روكشها مي باشد .
۳) پلي پروپيلن :
پلي پروپيلن ، پرو فاكس و اسكان براي اولين بار در ايتاليا بوجود آمدند و داراي مقاومت حرارتي و خوردگي بهتري نسبت به پلي اتيل بوده و همچنين از آن سخت تر هستند . براي ساخت والو ها ، بطريهايي كه توسط حرارت استريل مي شوند و لوله و اتصالات به كار مي رود .
ادامه مطلب
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
ترموپلاستيك
نويسنده: 
